سلامت

معرفی

نزدیک به یک سوم جمعیت انسانی به سل (TB) دچار هستند. از بین افرادی که مرض فعال دارند، تقریباً 10? تحت تأثیر سل اسکلتی هستند. سل نخاعی احد از خطرناک ترین گونه ها سل اسکلتی است و 50 درصد همه TB2 اسکلتی را تشکیل می دهد.درباره عوارض بعد از سرم زدن چه می دانید؟

سنگ بنای مدیریت پزشکی و سلامت، کیمیا درمانی چند دارویی برای به کمینه رساندن عود و پایداری دارویی است، و مدیریت جراحی برای بیمارانی که با نقایص عصبی یا کیفوز شدید مراجعه می کنند، گزین کردن دارد. منظور از جراحی شفا نقایص عصبی، اصلاح ناهنجاری های کیفوتیک و دستیابی و حفظ ثبات است. با مدیریت مناسب و به موقع، نتایج بالینی بهبود سل نخاعی به طور کلی عالی است.

 

با ترقی تکنولوژی جراحی و ایمپلنت ها، تحت پشتیبانی داروهای ضد سل، ایمنی و اثربخشی فیکساسیون داخلی برای بیماران مبتلا به سل نخاعی به اتفاق با اندیکاسیون های جراحی به طور مفصل ای شناخته شده است، اما زمان جراحی همچنان بحث برانگیز است. موعد نامناسب جراحی مربوط به عوارض بعد از جراحی سل ستون فقرات، مانند انسداد روده، استجابت استرس بعد از عمل، تشکیل سینوس، عفونت زخم و جوش نیافتن آن، عدم جوش خوردن پیوند استخوان و شل شدن فیکساسیون درونی است.

 

در حال حاضر، به اتفاق آرا اذعان می‌شود که شفا کافی ضد سل قبل از عمل می‌تواند شمار باسیل‌های سل را در ضایعات کاهش دهد، رشد باسیل سل را کنترل کند و از انتقال باسیل‌های سل به کل تن برآمده از جراحی بازدارندگی کند. به کارگیری داروهای ضد سل قبل از عمل برای 2 تا 4 هفته 6، 7 روشی است که توسط بسیاری از جراحان پذیرفته شده است. برخی از مطالعات، محتوای DNA باسیل‌های سل را در خون محیطی با پیامد زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) شناسایی کرده‌اند، و نشانه داده‌اند که برای بیماران دچار به سل نخاعی، که درمان ضد سل آنها کمتر از 2 هفته است و نرخ ته نشست گلبول‌های قرمز (ESR) دارند. بدون کاهش به سطح نرمال، جراحی کارایی قابل توجهی بر انتقال باسیل سل در in vivo8، 9 ندارد. ولی این پژوهش ها انتخاب بالینی فعلی را تغییر نداده است.

 

ESR معیاری است که توسط بسیاری از جراحان در برگزیدن موعد جراحی مورد استفاده قرار می گیرد، ولی باره دودلی قرار گرفته است. کاهش ESR پیش از عمل به یک مقدار اندک خاص، مثل <50 میلی‌متر/1 اینچ ساعت یا <40 میلی‌متر/1 اینچ ساعت 5، یا حتی به یک ESR طبیعی، اندیکاسیون جراحی در عقیده گرفته می‌شود. تغییر در ESR به شدت سل و چگونگی ایمنی تن مربوط می شود. چگونگی غیرطبیعی ایمنی شدنی است به این معنی باشد که ESR بیماران مبتلا به سل به طور کامل تکاپو سل و شدت مرض را منعکس نمی کند. بیشتر از نظر بالینی تماشا می شود که افزایش ESR در بیماران مبتلا به سل با علائم مسمومیت سل مغایرت دارد. تمام پروا به ESR در حالی که تغییرات در علائم، علائم و دیتا های تصویربرداری نادیده گرفته می شود ممکن است منجر به خطاهای قیاسی شود. برخی از پژوهش ها هیچ رابطه آشکاری بین ESR پیش از عمل و میزان عود بعد از عمل در سل نخاعی اثر نداده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که ESR نمی‌تواند به عنوان یک سنجه کلیدی برای جراحی کاربرد شود. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که ESR در تعیین فعالیت سل ارزش خاصی ندارد و پروتئین واکنش‌گر C حساس‌تر است، می‌تواند بازتاب اولیه دگرگونی ها در مرض را ارائه دهد و در تعیین تکاپو سل ارزشمندتر است. با این حال، پروتئین C-reactive حساسیت بالا اما ویژگی ضعیفی در تعیین تکاپو التهابی دارد. اگر به انفرادی به عنوان مرجع برای جراحی استفاده شود، شدنی است شدت التهاب را بیش از مرز برآورد بزند و موعد جراحی را به تاخیر بیندازد.

طراحی